Odmiana imienia Simonka przez przypadki

Simonka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Simonka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Simonki

Celownik
(komu? czemu?):Simonce

Biernik
(kogo? co?):Simonkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Simonką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Simonce

Wołacz
(hej!):Simonko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SimonkaSimonka tego nie widzi.
Gdzie jest Simonka?
Ja i Simonka nie wiedziałyśmy, co robić.
Simonka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Dobrze, że Simonka grzecznie śpi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SimonkiPrzepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Simonki.
Serce Simonki stanęło na moment.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Simonki.
Na korytarzu blisko pokoju Simonki stało kilka osób.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Simonki.

Celownik:
(komu? czemu?)
SimonceOczywiście każdy przyzna rację Simonce.
Zostawiam Simonce karteczkę i już mnie nie ma.
Zszedłem z drogi Simonce i usiadłem w fotelu.
Oddaję Simonce list.
Proszę Simonce nie dokuczać!

Biernik:
(kogo? co?)
SimonkęPrzed sesją zapytałam Simonkę co lubi.
Spotkałam Simonkę w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Simonkę natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Simonkę znalazłam w recepcji hotelu.
Patrzy na Simonkę wyczekująco.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SimonkąRazem z Simonką przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Tym razem korespondowałam z Simonką.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Simonką.
Zostaliśmy z Simonką w salonie sami.
Obie z Simonką miałyśmy ochotę skakać do góry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SimonceChcę wiedzieć, co myślisz o Simonce.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Simonce.
Śpiewam o Simonce.
I tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Simonce.
Związana jest z nią legenda o Simonce.

Wołacz:
(hej!)
SimonkoDziękuję Simonko za rozmowę!
Witaj Simonko!
Simonko! Gdzie jesteś?
Simonko! Uważaj!
Dobranoc Simonko!