Odmiana imienia Siemisława przez przypadki

Siemisława imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Siemisława

Dopełniacz
(kogo? czego?):Siemisławy

Celownik
(komu? czemu?):Siemisławie

Biernik
(kogo? co?):Siemisławę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Siemisławą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Siemisławie

Wołacz
(hej!):Siemisławo!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SiemisławaMam na imię Siemisława.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Siemisława.
Dla mnie było już jasne, ze Siemisława umiera.
Ja i Siemisława nie wiedziałyśmy, co robić.
Siemisława nie umie grać na gitarze.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SiemisławySzkoda że Siemisławy prawie że w ogóle nie ma.
Przyglądałam się dłoniom Siemisławy.
Serce Siemisławy stanęło na moment.
Postanowiłam zadzwonić do Siemisławy.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Siemisławy słychać.

Celownik:
(komu? czemu?)
SiemisławiePrzyglądam się Siemisławie.
Siemisławie oczy błyszczą.
Dzięki Siemisławie mamy kolejny artykuł po polsku.
Powiedz wszystkim i Siemisławie, że nic mi nie jest.
Dzięki Siemisławie święta nabrały nowego wymiaru.

Biernik:
(kogo? co?)
SiemisławęPożegnali w końcu Siemisławę i wyszli razem.
Spojrzałam na Siemisławę w wymownym geście.
Doprowadził tym Siemisławę do stanu bliskiego apopleksji.
Spojrzała na Siemisławę jeszcze raz.
Spojrzałam na Siemisławę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SiemisławąRazem z Siemisławą podążyłam na górne piętro za blondynką.
Sprzątam pokój razem z Siemisławą.
Byliśmy z Siemisławą na jarmarku.
Siedzieliśmy z Siemisławą na ławce w parku.
Sprzątam pokój z Siemisławą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SiemisławieKiedyś chciałam napisać o Siemisławie.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Siemisławie.
Myślałam cały czas tylko o Siemisławie.
Pamiętajmy o Siemisławie i jej rodzinie.
Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Siemisławie.

Wołacz:
(hej!)
SiemisławoDzień dobry Siemisławo!
Siemisławo! Uważaj!
Dobry wieczór Siemisławo!
Dziękuję Siemisławo za rozmowę!
Cześć Siemisławo!