Odmiana imienia Sewerysia przez przypadki

Sewerysia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Sewerysia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Sewerysi

Celownik
(komu? czemu?):Sewerysi

Biernik
(kogo? co?):Sewerysię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Sewerysią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Sewerysi

Wołacz
(hej!):Sewerysiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SewerysiaCo robi Sewerysia?
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Sewerysia.
Za chwilę wróci Sewerysia z lasu.
Ja i Sewerysia nie wiedziałyśmy, co robić.
Dla mnie było już jasne, ze Sewerysia umiera.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SewerysiPostanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Sewerysi.
Nie ma Sewerysi.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Sewerysi.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Sewerysi.
Przez cały dzień czułam wzrok Sewerysi na sobie.

Celownik:
(komu? czemu?)
SewerysiZszedłem z drogi Sewerysi i usiadłem w fotelu.
Dzięki Sewerysi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Musiałam się zwierzyć Sewerysi.
Słoik z kawą wyleciał Sewerysi z rąk.
Mama przyznała rację Sewerysi.

Biernik:
(kogo? co?)
SewerysięLubię Sewerysię.
Chwyciła Sewerysię za rękaw płaszcza.
Kacper patrzył na Sewerysię ze zdumieniem.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Sewerysię bardzo przyjaźnie.
Na Sewerysię moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SewerysiąIdę na spacer z Sewerysią.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Sewerysią.
Dorota spotkała się z Sewerysią.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Sewerysią.
Ja z Sewerysią chcemy się przebrać za wampiry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SewerysiMuszę Ci powiedzieć prawdę o Sewerysi.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Sewerysi.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Sewerysi.
Kiedyś chciałam napisać o Sewerysi.
Piszę o Sewerysi.

Wołacz:
(hej!)
SewerysiuSewerysiu! Gdzie jesteś?
Dzień dobry Sewerysiu!
Hej Sewerysiu!
Dziękuję Sewerysiu za rozmowę!
Cześć Sewerysiu!