Odmiana imienia Sewerianek przez przypadki

Sewerianek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Sewerianek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Sewerianka

Celownik
(komu? czemu?):Seweriankowi

Biernik
(kogo? co?):Sewerianka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Seweriankiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Sewerianku

Wołacz
(hej!):Sewerianku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SewerianekSewerianek nie umie śpiewać.
Za chwilę wróci Sewerianek z lasu.
Co robi Sewerianek?
Ma na imię Sewerianek.
Na drugie imię mam Sewerianek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SeweriankaRęka Sewerianka uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Rodzina Sewerianka zginęła w wypadku samochodowym.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Sewerianka.
Wysyłam list do Sewerianka.
Od razu zobaczyła ich mama Sewerianka.

Celownik:
(komu? czemu?)
SeweriankowiZrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Seweriankowi.
Dzięki Seweriankowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Mam nadzieję, że Seweriankowi również się podoba.
Seweriankowi oczy błyszczą.
Seweriankowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.

Biernik:
(kogo? co?)
SeweriankaNa Sewerianka spłynęła niewymowna ulga.
Przed wejściem spotkaliśmy Sewerianka.
Widzę Sewerianka.
Patrzył na Sewerianka wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Spojrzała na Sewerianka jeszcze raz.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SeweriankiemJa z Seweriankiem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Razem z Seweriankiem wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Wieczorem z Seweriankiem znowu idziemy na spacer.
Obie z Seweriankiem postawiłyśmy na zmiany.
Siedzieliśmy z Seweriankiem na ławce w parku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SeweriankuPrzygotowuje książkę o Sewerianku.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Sewerianku.
Czasami myślę sobie o Sewerianku.
Na koniec parę słów o Sewerianku.
Przez chwilę pomyślałam o Sewerianku.

Wołacz:
(hej!)
SeweriankuGdzie jesteś Sewerianku!?
Dobry wieczór Sewerianku!
Witaj Sewerianku!
Sewerianku! Wróć do mnie!
Dobranoc Sewerianku!