Odmiana imienia Sewa przez przypadki

Sewa imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Sewa

Dopełniacz
(kogo? czego?):Sewy

Celownik
(komu? czemu?):Sewie

Biernik
(kogo? co?):Sewę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Sewą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Sewie

Wołacz
(hej!):Sewo!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SewaSewa nie umie grać na gitarze.
Jutro Sewa wyjdzie ze szpitala.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Sewa.
Sewa chce pójść ze mną na spacer.
Za chwilę wróci Sewa z lasu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SewySerdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Sewy.
Dla Sewy ten pies jest naprawdę bezcenny.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Sewy.
Rodzina Sewy wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Najbardziej polubiłam ojca Sewy.

Celownik:
(komu? czemu?)
SewieOczywiście każdy przyzna rację Sewie.
Opowiedziałam Sewie o przykrości która mnie spotkała.
Sewie przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Sewie.
Daję Sewie, to co najlepsze we mnie.

Biernik:
(kogo? co?)
SewęWidzę Sewę.
Odprowadziłam Sewę do wyjścia.
Sewę znalazłam w recepcji hotelu.
Pożegnali w końcu Sewę i wyszli razem.
Patrzy na Sewę wyczekująco.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SewąWieczorem z Sewą znowu idziemy na spacer.
Jadę z Sewą na dyskotekę.
Zostaliśmy z Sewą w salonie sami.
Razem z Sewą podążyłam na górne piętro za blondynką.
Obie z Sewą miałyśmy ochotę skakać do góry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SewieNa koniec parę słów o Sewie.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Sewie.
Nie wspomniałem na początku o Sewie.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Sewie.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Sewie.

Wołacz:
(hej!)
SewoGdzie jesteś Sewo!?
Sewo! Gdzie jesteś?
Dobry wieczór Sewo!
Dobranoc Sewo!
Hej Sewo!