Odmiana imienia Serenka przez przypadki

Serenka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Serenka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Serenki

Celownik
(komu? czemu?):Serence

Biernik
(kogo? co?):Serenkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Serenką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Serence

Wołacz
(hej!):Serenko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SerenkaSerenka ma katar i źle się czuje.
Mam na imię Serenka.
Serenka wraca do domu.
Serenka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Serenka chce pójść ze mną na spacer.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SerenkiPożyczę od Serenki samochód i możemy jechać.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Serenki.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Serenki.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Serenki.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Serenki.

Celownik:
(komu? czemu?)
SerenceSerence wpadły w ucho słowa piosenki.
Serence włosy stanęły dęba na głowie.
Przyglądam się Serence.
Mama przyznała rację Serence.
Serence oczy błyszczą.

Biernik:
(kogo? co?)
SerenkęPrzed sesją zapytałam Serenkę co lubi.
Patrzę na Serenkę i nic nie rozumiem.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Serenkę bardzo przyjaźnie.
Kawę kupioną przez Serenkę wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Serenkę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SerenkąRazem z Serenką przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Kasia z Serenką mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Serenką.
Dwa dni temu miałam z Serenką śmieszną przygodę.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Serenką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SerenceMarzę o Serence.
Ten wiersz jest o Serence.
Przygotowuje książkę o Serence.
No a teraz trochę więcej o Serence.
Kiedyś tam chciałam napisać o Serence.

Wołacz:
(hej!)
SerenkoHej Serenko!
Dzień dobry Serenko!
Serenko! Gdzie jesteś?
Gdzie jesteś Serenko!?
Dziękuję Serenko za rozmowę!