Odmiana imienia Serafulka przez przypadki

Serafulka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Serafulka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Serafulki

Celownik
(komu? czemu?):Serafulce

Biernik
(kogo? co?):Serafulkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Serafulką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Serafulce

Wołacz
(hej!):Serafulko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SerafulkaDla mnie było już jasne, ze Serafulka umiera.
Serafulka chce pójść ze mną na dyskotekę.
Jeśli jednak przegrasz, Serafulka zostaje z nami.
Serafulka ma katar i źle się czuje.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Serafulka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SerafulkiPostanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Serafulki.
Szkoda że Serafulki prawie że w ogóle nie ma.
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu Serafulki.
Postanowiłam zadzwonić do Serafulki.
Od razu zobaczyła ich mama Serafulki.

Celownik:
(komu? czemu?)
SerafulceZszedłem z drogi Serafulce i usiadłem w fotelu.
Przyglądam się Serafulce.
Serafulce przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Mam nadzieję, że Serafulce również się podoba.
Napisałem wiersz dzięki Serafulce.

Biernik:
(kogo? co?)
SerafulkęSpojrzała na Serafulkę jeszcze raz.
Oszołomienie spadło teraz na Serafulkę i na moment odebrało mu wigor.
Spojrzał na Serafulkę i uśmiechnął się.
Patrzę na Serafulkę i nic nie rozumiem.
Patrzy na Serafulkę wyczekująco.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SerafulkąSiedzieliśmy z Serafulką na ławce w parku.
Karolina miała się spotkać z Serafulką przed szkołą.
Rozmawiam z Serafulką.
Kasia z Serafulką mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Obie z Serafulką miałyśmy ochotę skakać do góry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SerafulcePrzygotowuje książkę o Serafulce.
A przecież nikt inaczej o Serafulce nie pisał.
Związana jest z nią legenda o Serafulce.
Powoli spełniam swoje marzenia o Serafulce.
Artykuł o Serafulce wywołał burzę w mediach.

Wołacz:
(hej!)
SerafulkoCześć Serafulko!
Gdzie jesteś Serafulko!?
Hej Serafulko!
Serafulko! Wróć do mnie!
Serafulko! Gdzie jesteś?