Odmiana imienia Serafka przez przypadki

Serafka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Serafka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Serafki

Celownik
(komu? czemu?):Serafce

Biernik
(kogo? co?):Serafkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Serafką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Serafce

Wołacz
(hej!):Serafko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SerafkaAutorem artykułu jest Serafka.
Serafka nie umie śpiewać.
Jeśli jednak przegrasz, Serafka zostaje z nami.
Serafka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Serafka tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SerafkiRodzina Serafki zginęła w wypadku samochodowym.
W domu babci Serafki od zawsze stał stary zegar.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Serafki.
Piszę list do Serafki.
Szukałem linków do strony Serafki.

Celownik:
(komu? czemu?)
SerafceSłoik z kawą wyleciał Serafce z rąk.
Opowiedziałam Serafce o przykrości która mnie spotkała.
Oddaję Serafce list.
Przyglądam się Serafce.
Rozalia z troską przyglądała się Serafce.

Biernik:
(kogo? co?)
SerafkęPrzyniesiona przez Serafkę kawa okazała się tą nieco gorszą.
Serafkę natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Pożegnali w końcu Serafkę i wyszli razem.
Nieśmiało gładzi Serafkę po włosach.
Serafkę znalazłam w recepcji hotelu.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SerafkąRazem z Serafką zrobiłyśmy obiad.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Serafką.
Razem z Serafką podążyłam na górne piętro za blondynką.
Ja z Serafką siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Zostaliśmy z Serafką w salonie sami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SerafceWszyscy dyskutują o Serafce.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Serafce.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Serafce.
Przy Serafce zapomniałem o wszystkim.
Pamiętajmy o Serafce i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.

Wołacz:
(hej!)
SerafkoCześć Serafko!
Witaj Serafko!
Dobranoc Serafko!
Dziękuję Serafko za rozmowę!
Dobry wieczór Serafko!