Odmiana imienia Serafinek przez przypadki

Serafinek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Serafinek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Serafinka

Celownik
(komu? czemu?):

Biernik
(kogo? co?):Serafinku

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Serafinkowi

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Serafinkiem

Wołacz
(hej!):Serafinka!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SerafinekJa i Serafinek nie wiedziałyśmy, co robić.
Mam na imię Serafinek.
Serafinek chce pójść ze mną na dyskotekę.
Moje drugie imię to właśnie Serafinek.
Serafinek tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SerafinkaNajbardziej polubiłam ojca Serafinka.
Serafinka siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Nie ma Serafinka.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Serafinka.
Zostało sto dni do narodzin Serafinka.

Celownik:
(komu? czemu?)
Tym razem nie damy dojść do głosu.
Korzysta z okazji, by wyznać miłość.
Zerwał jabłko i podał je .
udało się usłyszeć tylko parę słów.
Daję , to co najlepsze we mnie.

Biernik:
(kogo? co?)
SerafinkuObserwuję Serafinku bardzo uważnie.
Na Serafinku spłynęła niewymowna ulga.
Kacper patrzył na Serafinku ze zdumieniem.
Spojrzał na Serafinku z zaciekawieniem.
Na Serafinku moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SerafinkowiJadę na wycieczkę razem z Serafinkowi.
Ja z Serafinkowi coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Dorota spotkała się z Serafinkowi.
Siedzieliśmy z Serafinkowi na kanapie.
Ja z Serafinkowi chcemy się przebrać za wampiry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SerafinkiemNiestety, nie umiała zapomnieć o Serafinkiem.
A o Serafinkiem to i słowa rzec nie umiał.
Pamiętajmy o Serafinkiem i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
Przy Serafinkiem zapomniałem o wszystkim.
Kiedyś chciałam napisać o Serafinkiem.

Wołacz:
(hej!)
SerafinkaWitaj Serafinka!
Hej Serafinka!
Serafinka! Gdzie jesteś?
Serafinka! Uważaj!
Dzień dobry Serafinka!