Odmiana imienia Serafinek przez przypadki

Serafinek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Serafinek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Serafinka

Celownik
(komu? czemu?):Serafinkowi

Biernik
(kogo? co?):Serafinka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Serafinkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Serafinku

Wołacz
(hej!):Serafinku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SerafinekJa i Serafinek nie wiedziałyśmy, co robić.
Mam na imię Serafinek.
Serafinek chce pójść ze mną na dyskotekę.
Moje drugie imię to właśnie Serafinek.
Serafinek tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SerafinkaNajbardziej polubiłam ojca Serafinka.
Serafinka siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Nie ma Serafinka.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Serafinka.
Zostało sto dni do narodzin Serafinka.

Celownik:
(komu? czemu?)
SerafinkowiTym razem nie damy Serafinkowi dojść do głosu.
Korzysta z okazji, by wyznać Serafinkowi miłość.
Zerwał jabłko i podał je Serafinkowi.
Serafinkowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Daję Serafinkowi, to co najlepsze we mnie.

Biernik:
(kogo? co?)
SerafinkaObserwuję Serafinka bardzo uważnie.
Na Serafinka spłynęła niewymowna ulga.
Kacper patrzył na Serafinka ze zdumieniem.
Spojrzał na Serafinka z zaciekawieniem.
Na Serafinka moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SerafinkiemJadę na wycieczkę razem z Serafinkiem.
Ja z Serafinkiem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Dorota spotkała się z Serafinkiem.
Siedzieliśmy z Serafinkiem na kanapie.
Ja z Serafinkiem chcemy się przebrać za wampiry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SerafinkuNiestety, nie umiała zapomnieć o Serafinku.
A o Serafinku to i słowa rzec nie umiał.
Pamiętajmy o Serafinku i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
Przy Serafinku zapomniałem o wszystkim.
Kiedyś chciałam napisać o Serafinku.

Wołacz:
(hej!)
SerafinkuWitaj Serafinku!
Hej Serafinku!
Serafinku! Gdzie jesteś?
Serafinku! Uważaj!
Dzień dobry Serafinku!