Odmiana imienia Sebunia przez przypadki

Sebunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Sebunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Sebuni

Celownik
(komu? czemu?):Sebuni

Biernik
(kogo? co?):Sebunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Sebunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Sebuni

Wołacz
(hej!):Sebuniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SebuniaAutorem artykułu jest Sebunia.
Sebunia nie umie śpiewać.
Sebunia tego nie widzi.
Dobrze, że Sebunia grzecznie śpi.
Ja i Sebunia nie wiedziałyśmy, co robić.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SebuniRano gdy wstałem obudził mnie wrzask Sebuni.
W domu babci Sebuni od zawsze stał stary zegar.
Serce Sebuni stanęło na moment.
Rozalia podeszła do Sebuni.
W słuchawce usłyszałam głos Sebuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
SebuniDzięki Sebuni mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Mam nadzieję, że Sebuni również się podoba.
Kto wie, może Sebuni wyjdzie do na dobre.
Chciałam szybko pochwalić się Sebuni.
Ten nie pozostał dłużny Sebuni.

Biernik:
(kogo? co?)
SebunięŚmiał się głośno, wesoło i patrzał na Sebunię bardzo przyjaźnie.
W Sebunię nagle coś wstąpiło.
Widzę Sebunię.
Zdjęcie przesłane przez Sebunię.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Sebunię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SebuniąW praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Sebunią.
Weekend spędzony z Sebunią był przesympatyczny.
Wieczorem z Sebunią znowu idziemy na spacer.
Zostanę tu tylko z Sebunią i chłopakami.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Sebunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SebuniMyślałam cały czas tylko o Sebuni.
Zapraszam na film dokumentalny o Sebuni.
Zastanawiam się czy powiedzieć mami o Sebuni.
Pamiętam o Sebuni.
Na pewno słyszałyście o Sebuni.

Wołacz:
(hej!)
SebuniuGdzie jesteś Sebuniu!?
Dziękuję Sebuniu za rozmowę!
Hej Sebuniu!
Dzień dobry Sebuniu!
Witaj Sebuniu!