Odmiana imienia Sebulka przez przypadki

Sebulka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Sebulka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Sebulki

Celownik
(komu? czemu?):Sebulce

Biernik
(kogo? co?):Sebulkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Sebulką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Sebulce

Wołacz
(hej!):Sebulko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SebulkaGdzie jest Sebulka?
W domu Sebulka często urządza rodzicom pokazy mody.
Autorem artykułu jest Sebulka.
Autorem niniejszego tekstu jest Sebulka.
Dobrze, że Sebulka grzecznie śpi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SebulkiByłam z nimi dziś na imieninach u cioci Sebulki.
Dla Sebulki ten pies jest naprawdę bezcenny.
W domu babci Sebulki od zawsze stał stary zegar.
Na korytarzu blisko pokoju Sebulki stało kilka osób.
Wysyłam list do Sebulki.

Celownik:
(komu? czemu?)
SebulceChciałam szybko pochwalić się Sebulce.
Daję Sebulce, to co najlepsze we mnie.
Powiedz wszystkim i Sebulce, że nic mi nie jest.
Ja na pewno przekaże swój procent Sebulce.
Coś muszę Sebulce powiedzieć, stoi i czeka.

Biernik:
(kogo? co?)
SebulkęPoszłam dalej i wtedy poznałam Sebulkę.
Spojrzałam na Sebulkę w wymownym geście.
O jego personalia miałam spytać Sebulkę prywatnie.
Patrzył na Sebulkę z pełnym zgrozy podziwem.
Spojrzał na Sebulkę z zaciekawieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SebulkąPracuję z Sebulką.
Sprzątam pokój razem z Sebulką.
Ja z Sebulką zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Oboje z Sebulką kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Siedzieliśmy z Sebulką na kanapie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SebulceKiedyś tam chciałam napisać o Sebulce.
Wspominam o Sebulce.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Sebulce.
Na koniec parę słów o Sebulce.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Sebulce.

Wołacz:
(hej!)
SebulkoDziękuję Sebulko za rozmowę!
Dobry wieczór Sebulko!
Hej Sebulko!
Witaj Sebulko!
Sebulko! Wróć do mnie!