Odmiana imienia Sebuś przez przypadki

Sebuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Sebuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Sebusia

Celownik
(komu? czemu?):Sebusiowi

Biernik
(kogo? co?):Sebusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Sebusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Sebusiu

Wołacz
(hej!):Sebusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SebuśDziś dowiedziałam się, że ma na imię Sebuś.
Gdzie jest Sebuś?
Sebuś ma katar i źle się czuje.
Sebuś wraca do domu.
Dopiero do mnie dotarło, że Sebuś już tu jest.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SebusiaByłam pełna uznania dla rozwoju Sebusia.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Sebusia.
Sebusia siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Sebusia.
Prosimy o pomoc dla Sebusia.

Celownik:
(komu? czemu?)
SebusiowiTym razem nie damy Sebusiowi dojść do głosu.
Zostawiam Sebusiowi karteczkę i już mnie nie ma.
Nie wiem, co powiedzieć Sebusiowi.
Korzysta z okazji, by wyznać Sebusiowi miłość.
Tego Sebusiowi było już za wiele.

Biernik:
(kogo? co?)
SebusiaPatrzył na Sebusia z pełnym zgrozy podziwem.
Doprowadził tym Sebusia do stanu bliskiego apopleksji.
Podchodzi, całuje Sebusia i idzie do wyjścia.
Sebusia zaświerzbiały ręce.
Widzę Sebusia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SebusiemOboje z Sebusiem kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Byliśmy z Sebusiem na jarmarku.
Oboje z Sebusiem wybuchliśmy śmiechem.
Zobacz wywiad z Sebusiem oraz innymi uczestnikami finału.
Wieczorem z Sebusiem znowu idziemy na spacer.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SebusiuMyślałam cały czas tylko o Sebusiu.
Kto dziś pamięta o Sebusiu.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Sebusiu.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Sebusiu.
Zastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Sebusiu.

Wołacz:
(hej!)
SebusiuSebusiu! Gdzie jesteś?
Dziękuję Sebusiu za rozmowę!
Dobry wieczór Sebusiu!
Dobranoc Sebusiu!
Hej Sebusiu!