Odmiana imienia Sebek przez przypadki

Sebek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Sebek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Sebka

Celownik
(komu? czemu?):Sebkowi

Biernik
(kogo? co?):Sebka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Sebkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Sebku

Wołacz
(hej!):Sebku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SebekSebek nie umie grać na gitarze.
Sebek odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Autorem artykułu jest Sebek.
Dla mnie było już jasne, ze Sebek umiera.
Mam na imię Sebek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SebkaPrzedwczoraj były urodziny Sebka.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Sebka.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Sebka.
Tymczasem zauważyłam wpis Sebka kilka dni temu.
Zaproszenia na urodziny Sebka są gotowe.

Celownik:
(komu? czemu?)
SebkowiSłoik z kawą wyleciał Sebkowi z rąk.
Kto wie, może Sebkowi wyjdzie do na dobre.
Zaproponowałem Sebkowi dwa tematy.
Kupiłem Sebkowi magnes na lodówkę.
Rozalia z troską przyglądała się Sebkowi.

Biernik:
(kogo? co?)
SebkaPostaram się namówić Sebka na spacer.
Patrzy na Sebka wyczekująco.
Zdjęcie przesłane przez Sebka.
Przed sesją zapytałam Sebka co lubi.
Spojrzałam na Sebka.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SebkiemPracuję razem z Sebkiem.
Obie z Sebkiem miałyśmy ochotę skakać do góry.
Zostanę tu tylko z Sebkiem i chłopakami.
Razem z Sebkiem przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Sprzątam pokój z Sebkiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SebkuOd ostatniego wpisu o Sebku wydarzyło się sporo.
Kiedyś chciałam napisać o Sebku.
Mamrotał coś o Sebku, gdy podtrzymywał się ściany.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Sebku.
No a teraz trochę więcej o Sebku.

Wołacz:
(hej!)
SebkuSebku! Wróć do mnie!
Hej Sebku!
Sebku! Gdzie jesteś?
Sebku! Uważaj!
Dzień dobry Sebku!