Odmiana imienia Sebastunia przez przypadki

Sebastunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Sebastunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Sebastuni

Celownik
(komu? czemu?):Sebastuni

Biernik
(kogo? co?):Sebastunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Sebastunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Sebastuni

Wołacz
(hej!):Sebastuniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SebastuniaSebastunia odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Jutro Sebastunia wyjdzie ze szpitala.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Sebastunia.
Autorem niniejszego tekstu jest Sebastunia.
Sebastunia chce pójść ze mną na dyskotekę.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SebastuniMuszę pochwalić pomysł Sebastuni.
Przed sobą ujrzałam rękę Sebastuni.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Sebastuni.
W sobotę są urodziny Sebastuni.
Prosimy o pomoc dla Sebastuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
SebastuniDzięki Sebastuni mamy kolejny artykuł po polsku.
Sebastuni przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Sebastuni oczy błyszczą.
Oczywiście każdy przyzna rację Sebastuni.
Proszę Sebastuni nie dokuczać!

Biernik:
(kogo? co?)
SebastunięPodchodzi, całuje Sebastunię i idzie do wyjścia.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Sebastunię.
Spojrzała na Sebastunię jeszcze raz.
Oszołomienie spadło teraz na Sebastunię i na moment odebrało mu wigor.
Kacper patrzył na Sebastunię ze zdumieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SebastuniąOboje z Sebastunią wybuchliśmy śmiechem.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Sebastunią.
Siedzieliśmy z Sebastunią na ławce w parku.
Karolina miała się spotkać z Sebastunią przed szkołą.
Dorota spotkała się z Sebastunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SebastuniPamiętam o Sebastuni.
Przygotowuje książkę o Sebastuni.
Myślałam cały czas tylko o Sebastuni.
Czasami myślę sobie o Sebastuni.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Sebastuni.

Wołacz:
(hej!)
SebastuniuDobranoc Sebastuniu!
Witaj Sebastuniu!
Gdzie jesteś Sebastuniu!?
Sebastuniu! Uważaj!
Cześć Sebastuniu!