Odmiana imienia Seba przez przypadki

Seba imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Seba

Dopełniacz
(kogo? czego?):Seby

Celownik
(komu? czemu?):Sebie

Biernik
(kogo? co?):Sebę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Sebą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Sebie

Wołacz
(hej!):Sebo!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SebaJak już wiecie mam na imię Seba.
Seba nie umie grać na gitarze.
Moje drugie imię to właśnie Seba.
Dla mnie było już jasne, ze Seba umiera.
Na drugie imię mam Seba.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SebyTymczasem zauważyłam wpis Seby kilka dni temu.
Tym razem prezentujemy wystawę Seby.
Muszę pochwalić pomysł Seby.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Seby.
Tata Seby poszedł otworzyć drzwi.

Celownik:
(komu? czemu?)
SebieSebie włosy stanęły dęba na głowie.
Kto wie, może Sebie wyjdzie do na dobre.
Musiałam się zwierzyć Sebie.
Od początku próbujemy pomóc Sebie.
Proszę Sebie nie dokuczać!

Biernik:
(kogo? co?)
SebęW końcu obudzili Sebę, żeby ich ratował.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Sebę.
Spotkałam Sebę w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Spojrzałam na Sebę jak dopisuje kolejne literki.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Sebę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SebąWczoraj wracamy z Sebą od lekarza.
A sytuacja z Sebą rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Tym razem korespondowałam z Sebą.
Siedzieliśmy z Sebą przy basenie.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Sebą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SebiePrzy Sebie zapomniałem o wszystkim.
Marzę o Sebie.
Dyskutuję o Sebie.
Dobrze, że wspomniałeś o Sebie.
Zastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Sebie.

Wołacz:
(hej!)
SeboSebo! Gdzie jesteś?
Sebo! Wróć do mnie!
Dzień dobry Sebo!
Dziękuję Sebo za rozmowę!
Cześć Sebo!