Odmiana imienia Sawka przez przypadki

Sawka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Sawka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Sawki

Celownik
(komu? czemu?):Sawce

Biernik
(kogo? co?):Sawkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Sawką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Sawce

Wołacz
(hej!):Sawko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SawkaMa na imię Sawka.
Jeśli jednak przegrasz, Sawka zostaje z nami.
Sawka ma katar i źle się czuje.
Dla mnie było już jasne, ze Sawka umiera.
Dopiero do mnie dotarło, że Sawka już tu jest.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SawkiZobaczyłam uśmiechniętą twarz Sawki.
Nie lubię Sawki.
W sobotę są urodziny Sawki.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Sawki.
Muszę pochwalić pomysł Sawki.

Celownik:
(komu? czemu?)
SawceOd początku próbujemy pomóc Sawce.
Napisałem wiersz dzięki Sawce.
Proszę Sawce nie dokuczać!
Słoik z kawą wyleciał Sawce z rąk.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Sawce coś się stało.

Biernik:
(kogo? co?)
SawkęWidzę Sawkę.
Sawkę natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Spojrzałam na Sawkę jak dopisuje kolejne literki.
Zdjęcie przesłane przez Sawkę.
Na Sawkę moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SawkąWieczorem z Sawką znowu idziemy na spacer.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Sawką.
Siedzieliśmy z Sawką przy basenie.
Zostanę tu tylko z Sawką i chłopakami.
Ja z Sawką chcemy się przebrać za wampiry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SawceZwiązana jest z nią legenda o Sawce.
Dyskutuję o Sawce.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Sawce.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Sawce.
Hipnotyzująca powieść o Sawce i płatnym mordercy.

Wołacz:
(hej!)
SawkoSawko! Gdzie jesteś?
Sawko! Wróć do mnie!
Dzień dobry Sawko!
Hej Sawko!
Dobry wieczór Sawko!