Odmiana imienia Saturka przez przypadki

Saturka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Saturka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Saturki

Celownik
(komu? czemu?):Saturce

Biernik
(kogo? co?):Saturkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Saturką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Saturce

Wołacz
(hej!):Saturko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SaturkaMam na imię Saturka.
Gdzie jest Saturka?
Co robi Saturka?
Dziś Saturka ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Saturka nie umie śpiewać.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SaturkiTato Saturki produkował abażury.
Serce Saturki stanęło na moment.
Zbieramy na nowy wózek dla Saturki.
Specjalnością Saturki jest jazda na koniu.
Jestem mamą Saturki i jeszcze trojga innych dzieci.

Celownik:
(komu? czemu?)
SaturceNapisałem wiersz dzięki Saturce.
Proszę Saturce nie dokuczać!
Od początku próbujemy pomóc Saturce.
Ja na pewno przekaże swój procent Saturce.
Dzięki Saturce mamy kolejny artykuł po polsku.

Biernik:
(kogo? co?)
SaturkęSierżant wpatrywał się w Saturkę jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Saturkę natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Spojrzałam na Saturkę jak dopisuje kolejne literki.
Spotkałam Saturkę w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Chwyciła Saturkę za rękaw płaszcza.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SaturkąRefleksyjnie po spotkaniu z Saturką.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Saturką.
Siedzieliśmy z Saturką przy basenie.
Tym razem korespondowałam z Saturką.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Saturką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SaturceDziś jeszcze powiemy sobie słówko o Saturce.
Na koniec parę słów o Saturce.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Saturce.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Saturce.
Myślałam cały czas tylko o Saturce.

Wołacz:
(hej!)
SaturkoSaturko! Gdzie jesteś?
Saturko! Wróć do mnie!
Dziękuję Saturko za rozmowę!
Witaj Saturko!
Dobranoc Saturko!