Odmiana imienia Sarunia przez przypadki

Sarunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Sarunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Saruni

Celownik
(komu? czemu?):Saruni

Biernik
(kogo? co?):Sarunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Sarunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Saruni

Wołacz
(hej!):Saruniu!

Przykłady odmiany imienia Sarunia” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Sarunia

Na drugie imię mam Sarunia.
Jutro Sarunia wyjdzie ze szpitala.
Jeśli jednak przegrasz, Sarunia zostaje z nami.
Sarunia tego nie widzi.
Sarunia nie umie grać na gitarze.

Dopełniacz (kogo? czego?): Saruni

Postawa Saruni była zupełnie inna.
Najbardziej polubiłam ojca Saruni.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Saruni.
Od razu zobaczyła ich mama Saruni.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Saruni.

Celownik (komu? czemu?): Saruni

Oczywiście każdy przyzna rację Saruni.
Saruni włosy stanęły dęba na głowie.
Zaproponowałem Saruni dwa tematy.
Dzięki Saruni mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Zszedłem z drogi Saruni i usiadłem w fotelu.

Biernik (kogo? co?): Sarunię

Spojrzała na Sarunię jeszcze raz.
Sarunię zaczęło to nieco irytować.
Podchodzi, całuje Sarunię i idzie do wyjścia.
Doprowadził tym Sarunię do stanu bliskiego apopleksji.
W Sarunię nagle coś wstąpiło.

Narzędnik (z kim? z czym?): Sarunią

Siedzieliśmy z Sarunią na ławce w parku.
Zginął w pojedynku z Sarunią.
Oboje z Sarunią wybuchliśmy śmiechem.
Byliśmy z Sarunią na jarmarku.
Weekend spędzony z Sarunią był przesympatyczny.

Miejscownik (o kim? o czym?): Saruni

Myślał o Saruni i o swoim życiu.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Saruni.
Mowa oczywiście o Saruni.
Marzę o Saruni.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Saruni.

Wołacz (hej!): Saruniu

Saruniu! Gdzie jesteś?
Gdzie jesteś Saruniu!?
Hej Saruniu!
Cześć Saruniu!
Dziękuję Saruniu za rozmowę!