Odmiana imienia Sarulka przez przypadki

Sarulka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Sarulka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Sarulki

Celownik
(komu? czemu?):Sarulce

Biernik
(kogo? co?):Sarulkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Sarulką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Sarulce

Wołacz
(hej!):Sarulko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SarulkaSarulka tego nie widzi.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Sarulka.
Ja i Sarulka nie wiedziałyśmy, co robić.
Ma na imię Sarulka.
Sarulka ma katar i źle się czuje.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SarulkiPostanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Sarulki.
Dla Sarulki ten pies jest naprawdę bezcenny.
Pożyczę od Sarulki samochód i możemy jechać.
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu Sarulki.
Dziadek Sarulki w tym czasie miał chorą rękę.

Celownik:
(komu? czemu?)
SarulceChciałam szybko pochwalić się Sarulce.
Oczywiście każdy przyzna rację Sarulce.
Musiałam się zwierzyć Sarulce.
Od początku próbujemy pomóc Sarulce.
Kto wie, może Sarulce wyjdzie do na dobre.

Biernik:
(kogo? co?)
SarulkęLubię Sarulkę.
Sarulkę zaczęło to nieco irytować.
Sarulkę znalazłam w recepcji hotelu.
Doprowadził tym Sarulkę do stanu bliskiego apopleksji.
Patrzył na Sarulkę z pełnym zgrozy podziwem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SarulkąIdę na spacer z Sarulką.
Zginął w pojedynku z Sarulką.
Zostaliśmy z Sarulką w salonie sami.
Byliśmy z Sarulką na jarmarku.
Oboje z Sarulką kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SarulceWarto także pomyśleć chwilę o Sarulce.
Na koniec parę słów o Sarulce.
Dobrze, że wspomniałeś o Sarulce.
Chciałbym być teraz przy Sarulce.
To jest pieśń o Sarulce.

Wołacz:
(hej!)
SarulkoSarulko! Gdzie jesteś?
Dobranoc Sarulko!
Dziękuję Sarulko za rozmowę!
Dzień dobry Sarulko!
Sarulko! Wróć do mnie!