Odmiana imienia Saruńka przez przypadki

Saruńka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Saruńka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Saruńki

Celownik
(komu? czemu?):Saruńce

Biernik
(kogo? co?):Saruńkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Saruńką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Saruńce

Wołacz
(hej!):Saruńko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SaruńkaMoje drugie imię to właśnie Saruńka.
Saruńka ma katar i źle się czuje.
Dla mnie było już jasne, ze Saruńka umiera.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Saruńka.
Gdzie jest Saruńka?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SaruńkiRęka Saruńki uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Saruńki.
Przez cały dzień czułam wzrok Saruńki na sobie.
Tata Saruńki opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Saruńki.

Celownik:
(komu? czemu?)
SaruńceZerwał jabłko i podał je Saruńce.
Przyglądam się Saruńce.
Opowiedziałam Saruńce o przykrości która mnie spotkała.
Proszę Saruńce nie dokuczać!
Od początku próbujemy pomóc Saruńce.

Biernik:
(kogo? co?)
SaruńkęSpojrzałem znacząco na Saruńkę.
Spotkałam Saruńkę w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Spojrzał na Saruńkę z zaciekawieniem.
Spoglądam na Saruńkę.
Oszołomienie spadło teraz na Saruńkę i na moment odebrało mu wigor.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SaruńkąŚpiewam z Saruńką.
Tym razem korespondowałam z Saruńką.
Siedzieliśmy z Saruńką na kanapie.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Saruńką.
Karolina miała się spotkać z Saruńką przed szkołą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SaruńcePamiętajmy o Saruńce i jej rodzinie.
Mamrotał coś o Saruńce, gdy podtrzymywał się ściany.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Saruńce.
Artykuł o Saruńce wywołał burzę w mediach.
Teraz chcę napisać parę słów o Saruńce.

Wołacz:
(hej!)
SaruńkoSaruńko! Gdzie jesteś?
Saruńko! Wróć do mnie!
Dobry wieczór Saruńko!
Gdzie jesteś Saruńko!?
Dobranoc Saruńko!