Odmiana imienia Sarbin przez przypadki

Sarbin imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Sarbin

Dopełniacz
(kogo? czego?):Sarbina

Celownik
(komu? czemu?):Sarbinowi

Biernik
(kogo? co?):Sarbina

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Sarbinem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Sarbinie

Wołacz
(hej!):Sarbinie!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SarbinAutorem niniejszego tekstu jest Sarbin.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Sarbin.
Sarbin wraca do domu.
Ja i Sarbin nie wiedziałyśmy, co robić.
Co robi Sarbin?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SarbinaSarbina siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Rodzina Sarbina wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Nie ma Sarbina.
Prosimy o pomoc dla Sarbina.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Sarbina.

Celownik:
(komu? czemu?)
SarbinowiNie wiem, co powiedzieć Sarbinowi.
Opowiadam Sarbinowi o swoich zainteresowaniach.
Tego Sarbinowi było już za wiele.
Proszę Sarbinowi nie dokuczać!
Dzięki Sarbinowi mamy kolejny artykuł po polsku.

Biernik:
(kogo? co?)
SarbinaPoznałam paru fajnych ludzi, w tym Sarbina.
Przyniesiona przez Sarbina kawa okazała się tą nieco gorszą.
Sarbina zaświerzbiały ręce.
Spojrzał na Sarbina z zaciekawieniem.
Patrzył na Sarbina wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SarbinemPrzez chwilę oboje z Sarbinem patrzyli na siebie.
Razem z Sarbinem zrobiłyśmy obiad.
Zobacz wywiad z Sarbinem oraz innymi uczestnikami finału.
Siedzieliśmy z Sarbinem na kanapie.
Obie z Sarbinem postawiłyśmy na zmiany.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SarbiniePowiedz mi, co myślisz o Sarbinie.
Warto także pomyśleć chwilę o Sarbinie.
Związana jest z nią legenda o Sarbinie.
Hipnotyzująca powieść o Sarbinie i płatnym mordercy.
Mowa oczywiście o Sarbinie.

Wołacz:
(hej!)
SarbinieSarbinie! Uważaj!
Sarbinie! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Sarbinie!?
Witaj Sarbinie!
Hej Sarbinie!