Odmiana imienia Sandrulka przez przypadki

Sandrulka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Sandrulka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Sandrulki

Celownik
(komu? czemu?):Sandrulce

Biernik
(kogo? co?):Sandrulkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Sandrulką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Sandrulce

Wołacz
(hej!):Sandrulko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SandrulkaMa na imię Sandrulka.
Moje drugie imię to właśnie Sandrulka.
Dziś Sandrulka ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Sandrulka.
Gdzie jest Sandrulka?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SandrulkiLampion z dyni zrobiony na prośbę Sandrulki.
Od razu zobaczyła ich mama Sandrulki.
Postawa Sandrulki była zupełnie inna.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Sandrulki.
Postanowiłam zadzwonić do Sandrulki.

Celownik:
(komu? czemu?)
SandrulceSłoik z kawą wyleciał Sandrulce z rąk.
Od początku próbujemy pomóc Sandrulce.
Dzięki Sandrulce święta nabrały nowego wymiaru.
Ten nie pozostał dłużny Sandrulce.
Zaproponowałem Sandrulce dwa tematy.

Biernik:
(kogo? co?)
SandrulkęOdprowadziłam Sandrulkę do wyjścia.
Kacper patrzył na Sandrulkę ze zdumieniem.
Spojrzałam na Sandrulkę jak dopisuje kolejne literki.
Postaram się namówić Sandrulkę na spacer.
Sandrulkę zaświerzbiały ręce.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SandrulkąJadę z Sandrulką na dyskotekę.
Dorota spotkała się z Sandrulką.
Siedzieliśmy z Sandrulką przy basenie.
Pracuję razem z Sandrulką.
Zobacz wywiad z Sandrulką oraz innymi uczestnikami finału.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SandrulceDziś napiszę o Sandrulce.
Kilka słów od autora materiału o Sandrulce.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Sandrulce.
A przecież nikt inaczej o Sandrulce nie pisał.
Przynajmniej tak myślał tata o Sandrulce.

Wołacz:
(hej!)
SandrulkoDzień dobry Sandrulko!
Cześć Sandrulko!
Dobry wieczór Sandrulko!
Dziękuję Sandrulko za rozmowę!
Witaj Sandrulko!