Odmiana imienia Sandreczka przez przypadki

Sandreczka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Sandreczka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Sandreczki

Celownik
(komu? czemu?):Sandreczce

Biernik
(kogo? co?):Sandreczkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Sandreczką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Sandreczce

Wołacz
(hej!):Sandreczko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SandreczkaSandreczka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Sandreczka chce pójść ze mną na spacer.
Autorem artykułu jest Sandreczka.
Mam na imię Sandreczka.
Gdzie jest Sandreczka?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SandreczkiRodzina Sandreczki wyprowadziła się.
Od razu zobaczyła ich mama Sandreczki.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Sandreczki.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Sandreczki.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Sandreczki.

Celownik:
(komu? czemu?)
SandreczceZszedłem z drogi Sandreczce i usiadłem w fotelu.
Coś muszę Sandreczce powiedzieć, stoi i czeka.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Sandreczce.
Sandreczce oczy błyszczą.
Ja na pewno przekaże swój procent Sandreczce.

Biernik:
(kogo? co?)
SandreczkęW Sandreczkę nagle coś wstąpiło.
Nieśmiało gładzi Sandreczkę po włosach.
Na Sandreczkę spłynęła niewymowna ulga.
Przed sesją zapytałam Sandreczkę co lubi.
Patrzył na Sandreczkę wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SandreczkąWeekend spędzony z Sandreczką był przesympatyczny.
Ja z Sandreczką siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Ja z Sandreczką coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Razem z Sandreczką przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Obie z Sandreczką postawiłyśmy na zmiany.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SandreczceW powrotnej drodze myślał o Sandreczce.
Kiedyś tam chciałam napisać o Sandreczce.
Pamiętam o Sandreczce.
Mówimy tu oczywiście o Sandreczce.
Przynajmniej tak myślał tata o Sandreczce.

Wołacz:
(hej!)
SandreczkoGdzie jesteś Sandreczko!?
Witaj Sandreczko!
Cześć Sandreczko!
Dobry wieczór Sandreczko!
Sandreczko! Wróć do mnie!