Odmiana imienia Sanderka przez przypadki

Sanderka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Sanderka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Sanderki

Celownik
(komu? czemu?):Sanderce

Biernik
(kogo? co?):Sanderkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Sanderką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Sanderce

Wołacz
(hej!):Sanderko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SanderkaSanderka ma katar i źle się czuje.
Autorem artykułu jest Sanderka.
Dziś Sanderka ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Sanderka.
Sanderka chce pójść ze mną na dyskotekę.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SanderkiRodzina Sanderki wyprowadziła się.
Ręka Sanderki uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Najbardziej polubiłam ojca Sanderki.
Rozalia podeszła do Sanderki.
Rodzina Sanderki zginęła w wypadku samochodowym.

Celownik:
(komu? czemu?)
SanderceJa na pewno przekaże swój procent Sanderce.
Kupiłem Sanderce magnes na lodówkę.
Coś muszę Sanderce powiedzieć, stoi i czeka.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Sanderce.
Sanderce wpadły w ucho słowa piosenki.

Biernik:
(kogo? co?)
SanderkęSierżant wpatrywał się w Sanderkę jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Nieśmiało gładzi Sanderkę po włosach.
Spojrzał na Sanderkę z zaciekawieniem.
Zdjęcie przesłane przez Sanderkę.
Spotkałam Sanderkę w sklepie, kupowała świeże bułeczki.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SanderkąRefleksyjnie po spotkaniu z Sanderką.
Ja z Sanderką siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Siedzieliśmy z Sanderką na kanapie.
Zostanę tu tylko z Sanderką i chłopakami.
Tym razem korespondowałam z Sanderką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SanderceMuszę Ci powiedzieć prawdę o Sanderce.
Ten wiersz jest o Sanderce.
Zastanawiam się dlaczego wspomniałeś o Sanderce.
Wszyscy dyskutują o Sanderce.
I tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Sanderce.

Wołacz:
(hej!)
SanderkoCześć Sanderko!
Hej Sanderko!
Sanderko! Uważaj!
Gdzie jesteś Sanderko!?
Dobry wieczór Sanderko!