Odmiana imienia Sędzimira przez przypadki

Sędzimira imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Sędzimira

Dopełniacz
(kogo? czego?):Sędzimiry

Celownik
(komu? czemu?):Sędzimirze

Biernik
(kogo? co?):Sędzimirę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Sędzimirą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Sędzimirze

Wołacz
(hej!):Sędzimiro!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SędzimiraW domu Sędzimira często urządza rodzicom pokazy mody.
Gdzie jest Sędzimira?
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Sędzimira.
Sędzimira chce pójść ze mną na spacer.
Sędzimira ma katar i źle się czuje.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SędzimiryRodzina Sędzimiry wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Sędzimiry słychać.
Pożyczę od Sędzimiry samochód i możemy jechać.
Najbardziej polubiłam ojca Sędzimiry.
Na korytarzu blisko pokoju Sędzimiry stało kilka osób.

Celownik:
(komu? czemu?)
SędzimirzeSędzimirze przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Dzięki Sędzimirze święta nabrały nowego wymiaru.
Sędzimirze wpadły w ucho słowa piosenki.
Sędzimirze włosy stanęły dęba na głowie.
Tego Sędzimirze było już za wiele.

Biernik:
(kogo? co?)
SędzimiręPatrzył na Sędzimirę wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Sędzimirę.
Postaram się namówić Sędzimirę na spacer.
Kacper patrzył na Sędzimirę ze zdumieniem.
Sędzimirę zaczęło to nieco irytować.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SędzimirąObie z Sędzimirą postawiłyśmy na zmiany.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Sędzimirą.
Pracuję razem z Sędzimirą.
Dorota spotkała się z Sędzimirą.
Zginął w pojedynku z Sędzimirą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SędzimirzeKiedyś tam chciałam napisać o Sędzimirze.
No a teraz trochę więcej o Sędzimirze.
Dyskutuję o Sędzimirze.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Sędzimirze.
Wspominam o Sędzimirze.

Wołacz:
(hej!)
SędzimiroSędzimiro! Wróć do mnie!
Cześć Sędzimiro!
Witaj Sędzimiro!
Dzień dobry Sędzimiro!
Gdzie jesteś Sędzimiro!?