Odmiana imienia Sędowin przez przypadki

Sędowin imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Sędowin

Dopełniacz
(kogo? czego?):Sędowina

Celownik
(komu? czemu?):Sędowinowi

Biernik
(kogo? co?):Sędowina

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Sędowinem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Sędowinie

Wołacz
(hej!):Sędowinie!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SędowinSędowin ma katar i źle się czuje.
Na drugie imię mam Sędowin.
Jak już wiecie mam na imię Sędowin.
Moje drugie imię to właśnie Sędowin.
Ma na imię Sędowin.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SędowinaPóźny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Sędowina.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Sędowina.
Dla Sędowina ten pies jest naprawdę bezcenny.
Piszę list do Sędowina.
W sobotę są urodziny Sędowina.

Celownik:
(komu? czemu?)
SędowinowiMama przyznała rację Sędowinowi.
Sędowinowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Zostawiam Sędowinowi karteczkę i już mnie nie ma.
Sędowinowi oczy błyszczą.
Zszedłem z drogi Sędowinowi i usiadłem w fotelu.

Biernik:
(kogo? co?)
SędowinaPrzeprosiłam Sędowina i poszłam dalej.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Sędowina bardzo przyjaźnie.
Spojrzałam na Sędowina.
Spojrzał na Sędowina i uśmiechnął się.
Kacper patrzył na Sędowina ze zdumieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SędowinemRazem z Sędowinem znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Sędowinem.
Sprzątam pokój z Sędowinem.
Rozmawiam z Sędowinem.
Dorota spotkała się z Sędowinem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SędowinieWięcej o Sędowinie znajdziecie na naszej stronie.
Hipnotyzująca powieść o Sędowinie i płatnym mordercy.
Wspominam o Sędowinie.
Przynajmniej tak myślał tata o Sędowinie.
Dziś napiszę o Sędowinie.

Wołacz:
(hej!)
SędowinieSędowinie! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Sędowinie!?
Hej Sędowinie!
Dobranoc Sędowinie!
Cześć Sędowinie!