Odmiana imienia Rutyluś przez przypadki

Rutyluś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Rutyluś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Rutylusia

Celownik
(komu? czemu?):Rutylusiowi

Biernik
(kogo? co?):Rutylusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Rutylusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Rutylusiu

Wołacz
(hej!):Rutylusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
RutyluśAutorem niniejszego tekstu jest Rutyluś.
Ma na imię Rutyluś.
Mam na imię Rutyluś.
Rutyluś nie umie grać na gitarze.
Jak już wiecie mam na imię Rutyluś.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
RutylusiaPostanowiłam zadzwonić do Rutylusia i chłopaków.
Rozalia podeszła do Rutylusia.
Rodzina Rutylusia zginęła w wypadku samochodowym.
Dziadek Rutylusia w tym czasie miał chorą rękę.
Tata Rutylusia poszedł otworzyć drzwi.

Celownik:
(komu? czemu?)
RutylusiowiDzięki Rutylusiowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Zszedłem z drogi Rutylusiowi i usiadłem w fotelu.
Tego Rutylusiowi było już za wiele.
Zaproponowałem Rutylusiowi dwa tematy.
Co tej Rutylusiowi po głowie chodzi?

Biernik:
(kogo? co?)
RutylusiaSpojrzałem znacząco na Rutylusia.
Chwyciła Rutylusia za rękaw płaszcza.
Doprowadził tym Rutylusia do stanu bliskiego apopleksji.
Przyniesiona przez Rutylusia kawa okazała się tą nieco gorszą.
Spojrzała na Rutylusia jeszcze raz.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
RutylusiemŚpiewam z Rutylusiem.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Rutylusiem.
Byliśmy z Rutylusiem na jarmarku.
Razem z Rutylusiem zrobiłyśmy obiad.
Siedzieliśmy z Rutylusiem na ławce w parku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
RutylusiuZastanawiam się dlaczego wspomniałeś o Rutylusiu.
A o Rutylusiu to i słowa rzec nie umiał.
Mamrotał coś o Rutylusiu, gdy podtrzymywał się ściany.
Mowa oczywiście o Rutylusiu.
Kiedyś tam chciałam napisać o Rutylusiu.

Wołacz:
(hej!)
RutylusiuWitaj Rutylusiu!
Dzień dobry Rutylusiu!
Rutylusiu! Uważaj!
Rutylusiu! Gdzie jesteś?
Hej Rutylusiu!