Odmiana imienia Rufek przez przypadki

Rufek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Rufek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Rufka

Celownik
(komu? czemu?):Rufkowi

Biernik
(kogo? co?):Rufka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Rufkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Rufku

Wołacz
(hej!):Rufku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
RufekDziś dowiedziałam się, że ma na imię Rufek.
Dopiero do mnie dotarło, że Rufek już tu jest.
Rufek nie umie śpiewać.
Na drugie imię mam Rufek.
Za chwilę wróci Rufek z lasu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
RufkaByłam z nimi dziś na imieninach u cioci Rufka.
Wysyłam list do Rufka.
Przedwczoraj były urodziny Rufka.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Rufka.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Rufka.

Celownik:
(komu? czemu?)
RufkowiRufkowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Rufkowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Kupiłem Rufkowi magnes na lodówkę.
Opowiedziałam Rufkowi o przykrości która mnie spotkała.
Dzięki Rufkowi mamy kolejny artykuł po polsku.

Biernik:
(kogo? co?)
RufkaWidzę Rufka.
Spoglądam na Rufka.
Podchodzi, całuje Rufka i idzie do wyjścia.
Chwyciła Rufka za rękaw płaszcza.
Spojrzała na Rufka jeszcze raz.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
RufkiemWieczorem z Rufkiem znowu idziemy na spacer.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Rufkiem.
Oboje z Rufkiem wybuchliśmy śmiechem.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Rufkiem.
Siedzieliśmy z Rufkiem na ławce w parku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
RufkuMuszę Ci powiedzieć prawdę o Rufku.
Związana jest z nią legenda o Rufku.
Teraz chcę napisać parę słów o Rufku.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Rufku.
Pamiętajmy o Rufku i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.

Wołacz:
(hej!)
RufkuWitaj Rufku!
Dzień dobry Rufku!
Rufku! Wróć do mnie!
Hej Rufku!
Rufku! Gdzie jesteś?