Odmiana imienia Rudolfka przez przypadki

Rudolfka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Rudolfka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Rudolfki

Celownik
(komu? czemu?):Rudolfce

Biernik
(kogo? co?):Rudolfkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Rudolfką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Rudolfce

Wołacz
(hej!):Rudolfko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
RudolfkaRudolfka ma katar i źle się czuje.
Autorem artykułu jest Rudolfka.
Rudolfka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Jeśli jednak przegrasz, Rudolfka zostaje z nami.
Rudolfka tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
RudolfkiRodzina Rudolfki wyprowadziła się.
Przyglądałam się dłoniom Rudolfki.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Rudolfki.
Przed domem Rudolfki zauważyłem wózek z dzieckiem.
Postanowiłam zadzwonić do Rudolfki.

Celownik:
(komu? czemu?)
RudolfceCo tej Rudolfce po głowie chodzi?
Rudolfce wpadły w ucho słowa piosenki.
Ja na pewno przekaże swój procent Rudolfce.
Od początku próbujemy pomóc Rudolfce.
Oczywiście każdy przyzna rację Rudolfce.

Biernik:
(kogo? co?)
RudolfkęPodchodzi, całuje Rudolfkę i idzie do wyjścia.
Rudolfkę znalazłam w recepcji hotelu.
Patrzę na Rudolfkę i nic nie rozumiem.
Spojrzałam na Rudolfkę.
Na Rudolfkę spłynęła niewymowna ulga.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
RudolfkąOboje z Rudolfką wybuchliśmy śmiechem.
Zostaliśmy z Rudolfką w salonie sami.
Kasia z Rudolfką mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Sprzątam pokój z Rudolfką.
Ja z Rudolfką coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
RudolfcePrzynajmniej tak myślał tata o Rudolfce.
Wspominam o Rudolfce.
W powrotnej drodze myślał o Rudolfce.
Rozmawiam o Rudolfce.
Wczoraj wspomniałam o Rudolfce z moim tatą.

Wołacz:
(hej!)
RudolfkoHej Rudolfko!
Dobry wieczór Rudolfko!
Rudolfko! Wróć do mnie!
Dziękuję Rudolfko za rozmowę!
Gdzie jesteś Rudolfko!?