Odmiana imienia Rudolfinia przez przypadki

Rudolfinia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Rudolfinia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Rudolfinii

Celownik
(komu? czemu?):Rudolfinii

Biernik
(kogo? co?):Rudolfinię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Rudolfinią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Rudolfinii

Wołacz
(hej!):Rudolfinio!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
RudolfiniaRudolfinia chce pójść ze mną na dyskotekę.
Ja i Rudolfinia nie wiedziałyśmy, co robić.
W domu Rudolfinia często urządza rodzicom pokazy mody.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Rudolfinia.
Autorem niniejszego tekstu jest Rudolfinia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
RudolfiniiTrzeba wymyślić jakąś bajkę dla Rudolfinii.
Ręka Rudolfinii uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Nie ma Rudolfinii.
Pożyczę od Rudolfinii samochód i możemy jechać.
Rozalia podeszła do Rudolfinii.

Celownik:
(komu? czemu?)
RudolfiniiKorzysta z okazji, by wyznać Rudolfinii miłość.
Coś muszę Rudolfinii powiedzieć, stoi i czeka.
Zaproponowałem Rudolfinii dwa tematy.
Rozalia z troską przyglądała się Rudolfinii.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Rudolfinii.

Biernik:
(kogo? co?)
RudolfinięPatrzył na Rudolfinię z pełnym zgrozy podziwem.
Spojrzałem znacząco na Rudolfinię.
Podchodzi, całuje Rudolfinię i idzie do wyjścia.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Rudolfinię.
Widziałem dzisiaj Rudolfinię z mojej klasy.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
RudolfiniąOboje z Rudolfinią kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Śpiewam z Rudolfinią.
Oboje z Rudolfinią wybuchliśmy śmiechem.
Pracuję z Rudolfinią.
Wymyśliłam z Rudolfinią nową zabawę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
RudolfiniiDobrze, że wspomniałeś o Rudolfinii.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Rudolfinii.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Rudolfinii.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Rudolfinii.
Rozmawiam o Rudolfinii.

Wołacz:
(hej!)
RudolfinioRudolfinio! Gdzie jesteś?
Dziękuję Rudolfinio za rozmowę!
Rudolfinio! Uważaj!
Dzień dobry Rudolfinio!
Cześć Rudolfinio!