Odmiana imienia Rudolfik przez przypadki

Rudolfik imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Rudolfik

Dopełniacz
(kogo? czego?):Rudolfika

Celownik
(komu? czemu?):Rudolfikowi

Biernik
(kogo? co?):Rudolfika

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Rudolfikiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Rudolfiku

Wołacz
(hej!):Rudolfiku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
RudolfikRudolfik nie umie śpiewać.
Dobrze, że Rudolfik grzecznie śpi.
Mam na imię Rudolfik.
Rudolfik odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Co robi Rudolfik?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
RudolfikaSzukałem linków do strony Rudolfika.
Wysyłam list do Rudolfika.
Postanowiłam zadzwonić do Rudolfika.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Rudolfika.
Zostało sto dni do narodzin Rudolfika.

Celownik:
(komu? czemu?)
RudolfikowiTym razem nie damy Rudolfikowi dojść do głosu.
Rudolfikowi oczy błyszczą.
Zszedłem z drogi Rudolfikowi i usiadłem w fotelu.
Oddaję Rudolfikowi list.
Musiałam się zwierzyć Rudolfikowi.

Biernik:
(kogo? co?)
RudolfikaSpojrzała na Rudolfika jeszcze raz.
Podchodzi, całuje Rudolfika i idzie do wyjścia.
Obserwuję Rudolfika bardzo uważnie.
Rudolfika znalazłam w recepcji hotelu.
Spojrzałam na Rudolfika w wymownym geście.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
RudolfikiemSiedzieliśmy z Rudolfikiem na ławce w parku.
Oboje z Rudolfikiem wybuchliśmy śmiechem.
Jadę na wycieczkę razem z Rudolfikiem.
Zostaliśmy z Rudolfikiem w salonie sami.
Sprzątam pokój razem z Rudolfikiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
RudolfikuNa pewno słyszałyście o Rudolfiku.
Kiedyś chciałam napisać o Rudolfiku.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Rudolfiku.
A o Rudolfiku to i słowa rzec nie umiał.
Ten wiersz jest o Rudolfiku.

Wołacz:
(hej!)
RudolfikuRudolfiku! Uważaj!
Dobranoc Rudolfiku!
Dobry wieczór Rudolfiku!
Gdzie jesteś Rudolfiku!?
Dzień dobry Rudolfiku!