Odmiana imienia Rudka przez przypadki

Rudka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Rudka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Rudki

Celownik
(komu? czemu?):Rudce

Biernik
(kogo? co?):Rudkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Rudką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Rudce

Wołacz
(hej!):Rudko!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Rudki

Dopełniacz
(kogo? czego?):Rudek

Celownik
(komu? czemu?):Rudkom

Biernik
(kogo? co?):Rudki

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Rudkami

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Rudkach

Wołacz
(hej!):Rudki!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
RudkaNa drugie imię mam Rudka.
Rudka nie umie śpiewać.
Rudka wraca do domu.
Dopiero do mnie dotarło, że Rudka już tu jest.
Mam na imię Rudka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
RudkiByłam pełna uznania dla rozwoju Rudki.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Rudki.
Przed sobą ujrzałam rękę Rudki.
W sobotę są urodziny Rudki.
Tym razem prezentujemy wystawę Rudki.

Celownik:
(komu? czemu?)
RudceOczywiście każdy przyzna rację Rudce.
Zostawiam Rudce karteczkę i już mnie nie ma.
Nie wiem, co powiedzieć Rudce.
Co tej Rudce po głowie chodzi?
Rozalia z troską przyglądała się Rudce.

Biernik:
(kogo? co?)
RudkęWidzę Rudkę.
Spojrzał na Rudkę i uśmiechnął się.
Odprowadziłam Rudkę do wyjścia.
Spojrzałam na Rudkę jak dopisuje kolejne literki.
Lubię Rudkę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
RudkąWieczorem z Rudką znowu idziemy na spacer.
Rozmawiam z Rudką.
Jadę z Rudką na dyskotekę.
Siedzieliśmy z Rudką przy basenie.
Idę na spacer z Rudką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
RudceMuszę Ci powiedzieć prawdę o Rudce.
Na pewno słyszałyście o Rudce.
To jest pieśń o Rudce.
Ten wiersz jest o Rudce.
Dziś napiszę o Rudce.

Wołacz:
(hej!)
RudkoDzień dobry Rudko!
Rudko! Uważaj!
Cześć Rudko!
Rudko! Gdzie jesteś?
Witaj Rudko!