Odmiana imienia Rubenek przez przypadki

Rubenek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Rubenek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Rubenka

Celownik
(komu? czemu?):Rubenkowi

Biernik
(kogo? co?):Rubenka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Rubenkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Rubenku

Wołacz
(hej!):Rubenku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
RubenekDziś Rubenek ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Jak już wiecie mam na imię Rubenek.
Rubenek ma katar i źle się czuje.
Rubenek nie umie grać na gitarze.
Autorem artykułu jest Rubenek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
RubenkaPostanowiłam zadzwonić do Rubenka.
Zostało sto dni do narodzin Rubenka.
Póki co dodaję zdjęcia Rubenka z wakacji.
Nie lubię Rubenka.
Tata Rubenka sam opatrzył mi nogę.

Celownik:
(komu? czemu?)
RubenkowiRubenkowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Słoik z kawą wyleciał Rubenkowi z rąk.
Zerwał jabłko i podał je Rubenkowi.
Rubenkowi oczy błyszczą.
Rubenkowi włosy stanęły dęba na głowie.

Biernik:
(kogo? co?)
RubenkaPatrzy na Rubenka wyczekująco.
Podchodzi, całuje Rubenka i idzie do wyjścia.
Na Rubenka spłynęła niewymowna ulga.
Kacper patrzył na Rubenka ze zdumieniem.
Chwyciła Rubenka za rękaw płaszcza.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
RubenkiemObie z Rubenkiem miałyśmy ochotę skakać do góry.
Oboje z Rubenkiem wybuchliśmy śmiechem.
Ja z Rubenkiem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Dorota spotkała się z Rubenkiem.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Rubenkiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
RubenkuNie wspomniałem na początku o Rubenku.
Dyskutuję o Rubenku.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Rubenku.
W powrotnej drodze myślał o Rubenku.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Rubenku.

Wołacz:
(hej!)
RubenkuRubenku! Uważaj!
Dobranoc Rubenku!
Rubenku! Gdzie jesteś?
Dzień dobry Rubenku!
Hej Rubenku!