Odmiana imienia Rubek przez przypadki

Rubek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Rubek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Rubka

Celownik
(komu? czemu?):Rubkowi

Biernik
(kogo? co?):Rubka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Rubkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Rubku

Wołacz
(hej!):Rubku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
RubekDziś Rubek ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Rubek wraca do domu.
Rubek tego nie widzi.
W domu Rubek często urządza rodzicom pokazy mody.
Dobrze, że Rubek grzecznie śpi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
RubkaPożyczę od Rubka samochód i możemy jechać.
Póki co dodaję zdjęcia Rubka z wakacji.
Dla Rubka ten pies jest naprawdę bezcenny.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Rubka.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Rubka.

Celownik:
(komu? czemu?)
RubkowiProszę Rubkowi nie dokuczać!
Opowiedziałam Rubkowi o przykrości która mnie spotkała.
Rubkowi oczy błyszczą.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Rubkowi coś się stało.
Słoik z kawą wyleciał Rubkowi z rąk.

Biernik:
(kogo? co?)
RubkaWidziałem dzisiaj Rubka z mojej klasy.
Spojrzał na Rubka i uśmiechnął się.
Na Rubka spłynęła niewymowna ulga.
Obserwuję Rubka bardzo uważnie.
Nieśmiało gładzi Rubka po włosach.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
RubkiemWymyśliłam z Rubkiem nową zabawę.
Rozmawiam z Rubkiem.
Ja z Rubkiem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Jadę na wycieczkę razem z Rubkiem.
Ja z Rubkiem siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
RubkuW głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Rubku.
Kiedyś tam chciałam napisać o Rubku.
Ten wiersz jest o Rubku.
Kto dziś pamięta o Rubku.
Chciałbym być teraz przy Rubku.

Wołacz:
(hej!)
RubkuRubku! Wróć do mnie!
Witaj Rubku!
Gdzie jesteś Rubku!?
Rubku! Gdzie jesteś?
Dobranoc Rubku!