Odmiana imienia Rozwitka przez przypadki

Rozwitka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Rozwitka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Rozwitki

Celownik
(komu? czemu?):Rozwitce

Biernik
(kogo? co?):Rozwitkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Rozwitką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Rozwitce

Wołacz
(hej!):Rozwitko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
RozwitkaRozwitka nie umie śpiewać.
Dopiero do mnie dotarło, że Rozwitka już tu jest.
Jak już wiecie mam na imię Rozwitka.
Gdzie jest Rozwitka?
Mam na imię Rozwitka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
RozwitkiProsimy o pomoc dla Rozwitki.
Nie ma Rozwitki.
Pożyczę od Rozwitki samochód i możemy jechać.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Rozwitki.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Rozwitki.

Celownik:
(komu? czemu?)
RozwitceZszedłem z drogi Rozwitce i usiadłem w fotelu.
Rozwitce przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Musiałam się zwierzyć Rozwitce.
Rozalia z troską przyglądała się Rozwitce.
Opowiadam Rozwitce o swoich zainteresowaniach.

Biernik:
(kogo? co?)
RozwitkęCałość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Rozwitkę.
Pożegnali w końcu Rozwitkę i wyszli razem.
Przeprosiłam Rozwitkę i poszłam dalej.
Rozwitkę zaczęło to nieco irytować.
Spojrzałam na Rozwitkę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
RozwitkąA sytuacja z Rozwitką rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Razem z Rozwitką podążyłam na górne piętro za blondynką.
Razem z Rozwitką znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Zginął w pojedynku z Rozwitką.
Sprzątam pokój z Rozwitką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
RozwitceZwiązana jest z nią legenda o Rozwitce.
A o Rozwitce to i słowa rzec nie umiał.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Rozwitce.
Przynajmniej tak myślał tata o Rozwitce.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Rozwitce.

Wołacz:
(hej!)
RozwitkoDziękuję Rozwitko za rozmowę!
Rozwitko! Wróć do mnie!
Dzień dobry Rozwitko!
Rozwitko! Uważaj!
Cześć Rozwitko!