Odmiana imienia Rozwisia przez przypadki

Rozwisia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Rozwisia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Rozwisi

Celownik
(komu? czemu?):Rozwisi

Biernik
(kogo? co?):Rozwisię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Rozwisią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Rozwisi

Wołacz
(hej!):Rozwisiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
RozwisiaW domu Rozwisia często urządza rodzicom pokazy mody.
Rozwisia nie umie śpiewać.
Jeśli jednak przegrasz, Rozwisia zostaje z nami.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Rozwisia.
Autorem niniejszego tekstu jest Rozwisia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
RozwisiRodzina Rozwisi wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Nie lubię Rozwisi.
Przyglądałam się dłoniom Rozwisi.
Nie ma Rozwisi.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Rozwisi.

Celownik:
(komu? czemu?)
RozwisiMama przyznała rację Rozwisi.
Opowiedziałam Rozwisi o przykrości która mnie spotkała.
Coś muszę Rozwisi powiedzieć, stoi i czeka.
Napisałem wiersz dzięki Rozwisi.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Rozwisi coś się stało.

Biernik:
(kogo? co?)
RozwisięDoprowadził tym Rozwisię do stanu bliskiego apopleksji.
Postaram się namówić Rozwisię na spacer.
Pożegnali w końcu Rozwisię i wyszli razem.
Na Rozwisię moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Zdjęcie przesłane przez Rozwisię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
RozwisiąByliśmy z Rozwisią na jarmarku.
Pracuję razem z Rozwisią.
Razem z Rozwisią podążyłam na górne piętro za blondynką.
Ja z Rozwisią chcemy się przebrać za wampiry.
Zostanę tu tylko z Rozwisią i chłopakami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
RozwisiHipnotyzująca powieść o Rozwisi i płatnym mordercy.
Kiedyś chciałam napisać o Rozwisi.
Wczoraj wspomniałam o Rozwisi z moim tatą.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Rozwisi.
Przynajmniej tak myślał tata o Rozwisi.

Wołacz:
(hej!)
RozwisiuDobranoc Rozwisiu!
Rozwisiu! Gdzie jesteś?
Rozwisiu! Wróć do mnie!
Dziękuję Rozwisiu za rozmowę!
Dobry wieczór Rozwisiu!