Odmiana imienia Romanusia przez przypadki

Romanusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Romanusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Romanusi

Celownik
(komu? czemu?):Romanusi

Biernik
(kogo? co?):Romanusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Romanusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Romanusi

Wołacz
(hej!):Romanusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
RomanusiaDobrze, że Romanusia grzecznie śpi.
Ja i Romanusia nie wiedziałyśmy, co robić.
Romanusia tego nie widzi.
Dla mnie było już jasne, ze Romanusia umiera.
Jutro Romanusia wyjdzie ze szpitala.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
RomanusiSerce Romanusi stanęło na moment.
Tata Romanusi sam opatrzył mi nogę.
Zaproszenia na urodziny Romanusi są gotowe.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Romanusi.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Romanusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
RomanusiOpowiadam Romanusi o swoich zainteresowaniach.
Daję Romanusi, to co najlepsze we mnie.
Co tej Romanusi po głowie chodzi?
Nie wiem, co powiedzieć Romanusi.
Napisałem wiersz dzięki Romanusi.

Biernik:
(kogo? co?)
RomanusięSpojrzałam na Romanusię.
Przyniesiona przez Romanusię kawa okazała się tą nieco gorszą.
Spojrzał na Romanusię i uśmiechnął się.
Sierżant wpatrywał się w Romanusię jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
W końcu obudzili Romanusię, żeby ich ratował.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
RomanusiąSprzątam pokój z Romanusią.
Razem z Romanusią zrobiłyśmy obiad.
Rozmawiam z Romanusią.
Refleksyjnie po spotkaniu z Romanusią.
Wczoraj wracamy z Romanusią od lekarza.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
RomanusiW podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Romanusi.
To jest pieśń o Romanusi.
W powrotnej drodze myślał o Romanusi.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Romanusi.
Przynajmniej tak myślał tata o Romanusi.

Wołacz:
(hej!)
RomanusiuDobry wieczór Romanusiu!
Romanusiu! Gdzie jesteś?
Hej Romanusiu!
Dzień dobry Romanusiu!
Cześć Romanusiu!