Odmiana imienia Romanunia przez przypadki

Romanunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Romanunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Romanuni

Celownik
(komu? czemu?):Romanuni

Biernik
(kogo? co?):Romanunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Romanunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Romanuni

Wołacz
(hej!):Romanuniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
RomanuniaPierwszą osobą którą zobaczyłem była Romanunia.
Romanunia nie umie śpiewać.
Gdzie jest Romanunia?
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Romanunia.
W domu Romanunia często urządza rodzicom pokazy mody.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
RomanuniPrzyglądałam się dłoniom Romanuni.
Zaproszenia na urodziny Romanuni są gotowe.
Postawa Romanuni była zupełnie inna.
Ręka Romanuni uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Byłam z nimi dziś na imieninach u cioci Romanuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
RomanuniTego Romanuni było już za wiele.
Zaproponowałem Romanuni dwa tematy.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Romanuni coś się stało.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Romanuni.
Ja na pewno przekaże swój procent Romanuni.

Biernik:
(kogo? co?)
RomanunięRomanunię natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Zdjęcie przesłane przez Romanunię.
Widzę Romanunię.
Chwyciła Romanunię za rękaw płaszcza.
Patrzył na Romanunię wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
RomanuniąZakończyliśmy edycję kwietniową z Romanunią.
Zostanę tu tylko z Romanunią i chłopakami.
Wieczorem z Romanunią znowu idziemy na spacer.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Romanunią.
Obie z Romanunią postawiłyśmy na zmiany.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
RomanuniNa pewno słyszałyście o Romanuni.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Romanuni.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Romanuni.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Romanuni.
Rozmawiam o Romanuni.

Wołacz:
(hej!)
RomanuniuRomanuniu! Wróć do mnie!
Dobry wieczór Romanuniu!
Gdzie jesteś Romanuniu!?
Witaj Romanuniu!
Dobranoc Romanuniu!