Odmiana imienia Romanek przez przypadki

Romanek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Romanek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Romanka

Celownik
(komu? czemu?):Romankowi

Biernik
(kogo? co?):Romanka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Romankiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Romanku

Wołacz
(hej!):Romanku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
RomanekJak już wiecie mam na imię Romanek.
Romanek chce pójść ze mną na dyskotekę.
Za chwilę wróci Romanek z lasu.
Na drugie imię mam Romanek.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Romanek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
RomankaProsimy o pomoc dla Romanka.
Jadę do Romanka.
Uroda Romanka miała potężną moc.
Tata Romanka sam opatrzył mi nogę.
Na korytarzu blisko pokoju Romanka stało kilka osób.

Celownik:
(komu? czemu?)
RomankowiMam nadzieję, że Romankowi również się podoba.
Rozalia z troską przyglądała się Romankowi.
Ja na pewno przekaże swój procent Romankowi.
Romankowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Zaproponowałem Romankowi dwa tematy.

Biernik:
(kogo? co?)
RomankaSpojrzała na Romanka jeszcze raz.
Spojrzałam na Romanka.
Romanka znalazłam w recepcji hotelu.
W końcu obudzili Romanka, żeby ich ratował.
Patrzył na Romanka wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
RomankiemSiedzieliśmy z Romankiem na ławce w parku.
Sprzątam pokój z Romankiem.
Zostaliśmy z Romankiem w salonie sami.
Wczoraj wracamy z Romankiem od lekarza.
Obie z Romankiem postawiłyśmy na zmiany.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
RomankuNa koniec parę słów o Romanku.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Romanku.
Rozmawiam o Romanku.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Romanku.
Wczoraj wspomniałam o Romanku z moim tatą.

Wołacz:
(hej!)
RomankuRomanku! Uważaj!
Dzień dobry Romanku!
Dobry wieczór Romanku!
Romanku! Gdzie jesteś?
Witaj Romanku!