Odmiana imienia Romaka przez przypadki

Romaka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Romaka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Romaki

Celownik
(komu? czemu?):Romace

Biernik
(kogo? co?):Romakę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Romaką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Romace

Wołacz
(hej!):Romako!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
RomakaMoje drugie imię to właśnie Romaka.
Romaka ma katar i źle się czuje.
Romaka nie umie grać na gitarze.
Romaka tego nie widzi.
Romaka chce pójść ze mną na spacer.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
RomakiTeraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Romaki.
Szukałem linków do strony Romaki.
Wysyłam list do Romaki.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Romaki.
Nie ma Romaki.

Celownik:
(komu? czemu?)
RomaceTen nie pozostał dłużny Romace.
Romace oczy błyszczą.
Mama przyznała rację Romace.
Słoik z kawą wyleciał Romace z rąk.
Romace wpadły w ucho słowa piosenki.

Biernik:
(kogo? co?)
RomakęSpojrzałem znacząco na Romakę.
Obserwuję Romakę bardzo uważnie.
Patrzył na Romakę z pełnym zgrozy podziwem.
Patrzy na Romakę wyczekująco.
Doprowadził tym Romakę do stanu bliskiego apopleksji.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
RomakąŚpiewam z Romaką.
Jadę na wycieczkę razem z Romaką.
Oboje z Romaką kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Obie z Romaką miałyśmy ochotę skakać do góry.
Byliśmy z Romaką na jarmarku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
RomacePowoli spełniam swoje marzenia o Romace.
Wspominam o Romace.
To jest pieśń o Romace.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Romace.
A przecież nikt inaczej o Romace nie pisał.

Wołacz:
(hej!)
RomakoDziękuję Romako za rozmowę!
Romako! Gdzie jesteś?
Gdzie jesteś Romako!?
Dobranoc Romako!
Hej Romako!