Odmiana imienia Remik przez przypadki

Remik imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Remik

Dopełniacz
(kogo? czego?):Remika

Celownik
(komu? czemu?):Remikowi

Biernik
(kogo? co?):Remika

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Remikiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Remiku

Wołacz
(hej!):Remiku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
RemikAutorem niniejszego tekstu jest Remik.
W domu Remik często urządza rodzicom pokazy mody.
Remik odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Remik chce pójść ze mną na dyskotekę.
Ja i Remik nie wiedziałyśmy, co robić.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
RemikaPostanowiłam zadzwonić do Remika i chłopaków.
Rozalia podeszła do Remika.
Rodzina Remika wyprowadziła się.
Muszę pochwalić pomysł Remika.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Remika.

Celownik:
(komu? czemu?)
RemikowiZerwał jabłko i podał je Remikowi.
Dzięki Remikowi mamy kolejny artykuł po polsku.
Tym razem nie damy Remikowi dojść do głosu.
Oddaję Remikowi list.
Remikowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.

Biernik:
(kogo? co?)
RemikaW końcu obudzili Remika, żeby ich ratował.
Przeprosiłam Remika i poszłam dalej.
Remika znalazłam w recepcji hotelu.
Widzę Remika.
Spojrzałam na Remika.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
RemikiemWczoraj wracamy z Remikiem od lekarza.
Razem z Remikiem znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Zostaliśmy z Remikiem w salonie sami.
Wieczorem z Remikiem znowu idziemy na spacer.
Sprzątam pokój z Remikiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
RemikuKto dziś pamięta o Remiku.
Powoli spełniam swoje marzenia o Remiku.
Dyskutuję o Remiku.
Warto także pomyśleć chwilę o Remiku.
Myślę o Remiku.

Wołacz:
(hej!)
RemikuRemiku! Gdzie jesteś?
Remiku! Wróć do mnie!
Hej Remiku!
Dzień dobry Remiku!
Dziękuję Remiku za rozmowę!