Odmiana imienia Regunia przez przypadki

Regunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Regunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Reguni

Celownik
(komu? czemu?):Reguni

Biernik
(kogo? co?):Regunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Regunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Reguni

Wołacz
(hej!):Reguniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ReguniaDla mnie było już jasne, ze Regunia umiera.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Regunia.
Regunia chce pójść ze mną na spacer.
Na drugie imię mam Regunia.
Jeśli jednak przegrasz, Regunia zostaje z nami.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ReguniProsimy o pomoc dla Reguni.
Reguni siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Przed sobą ujrzałam rękę Reguni.
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu Reguni.
Serce Reguni stanęło na moment.

Celownik:
(komu? czemu?)
ReguniNie wiem, co powiedzieć Reguni.
Reguni przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Zostawiam Reguni karteczkę i już mnie nie ma.
Reguni udało się usłyszeć tylko parę słów.
Oddaję Reguni list.

Biernik:
(kogo? co?)
RegunięRegunię zaczęło to nieco irytować.
Spotkałam Regunię w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Spojrzałam na Regunię w wymownym geście.
Spojrzałam na Regunię.
Zdjęcie przesłane przez Regunię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ReguniąZginął w pojedynku z Regunią.
Tym razem korespondowałam z Regunią.
Sprzątam pokój razem z Regunią.
Sprzątam pokój z Regunią.
Zostanę tu tylko z Regunią i chłopakami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ReguniKto dziś pamięta o Reguni.
Wspominam o Reguni.
Mamrotał coś o Reguni, gdy podtrzymywał się ściany.
Powiedz mi, co myślisz o Reguni.
Ten wiersz jest o Reguni.

Wołacz:
(hej!)
ReguniuGdzie jesteś Reguniu!?
Reguniu! Wróć do mnie!
Dziękuję Reguniu za rozmowę!
Hej Reguniu!
Witaj Reguniu!