Odmiana imienia Rebekula przez przypadki

Rebekula imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Rebekula

Dopełniacz
(kogo? czego?):Rebekuli

Celownik
(komu? czemu?):Rebekuli

Biernik
(kogo? co?):Rebekulę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Rebekulą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Rebekuli

Wołacz
(hej!):Rebekulo!

Przykłady odmiany imienia Rebekula” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Rebekula

Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Rebekula.
Autorem artykułu jest Rebekula.
Jak już wiecie mam na imię Rebekula.
Rebekula wraca do domu.
Rebekula chce pójść ze mną na spacer.

Dopełniacz (kogo? czego?): Rebekuli

Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Rebekuli słychać.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Rebekuli.
Postawa Rebekuli była zupełnie inna.
Tym razem prezentujemy wystawę Rebekuli.
W domu babci Rebekuli od zawsze stał stary zegar.

Celownik (komu? czemu?): Rebekuli

Tego Rebekuli było już za wiele.
Tym razem nie damy Rebekuli dojść do głosu.
Daję Rebekuli, to co najlepsze we mnie.
Mama przyznała rację Rebekuli.
Zszedłem z drogi Rebekuli i usiadłem w fotelu.

Biernik (kogo? co?): Rebekulę

Kawę kupioną przez Rebekulę wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Przed sesją zapytałam Rebekulę co lubi.
Spojrzał na Rebekulę i uśmiechnął się.
Spojrzałam na Rebekulę w wymownym geście.
Rebekulę zaczęło to nieco irytować.

Narzędnik (z kim? z czym?): Rebekulą

Dwa dni temu miałam z Rebekulą śmieszną przygodę.
Razem z Rebekulą przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Rozmawiam z Rebekulą.
Sprzątam pokój razem z Rebekulą.
Zginął w pojedynku z Rebekulą.

Miejscownik (o kim? o czym?): Rebekuli

Zastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Rebekuli.
Pamiętajmy o Rebekuli i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Rebekuli.
A przecież nikt inaczej o Rebekuli nie pisał.
Na pewno słyszałyście o Rebekuli.

Wołacz (hej!): Rebekulo

Witaj Rebekulo!
Rebekulo! Uważaj!
Gdzie jesteś Rebekulo!?
Rebekulo! Wróć do mnie!
Rebekulo! Gdzie jesteś?