Odmiana imienia Radunia przez przypadki

Radunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Radunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Raduni

Celownik
(komu? czemu?):Raduni

Biernik
(kogo? co?):Radunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Radunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Raduni

Wołacz
(hej!):Raduniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
RaduniaRadunia tego nie widzi.
Jutro Radunia wyjdzie ze szpitala.
W domu Radunia często urządza rodzicom pokazy mody.
Autorem niniejszego tekstu jest Radunia.
Radunia chce pójść ze mną na dyskotekę.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
RaduniPrzed domem Raduni zauważyłem wózek z dzieckiem.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Raduni.
W słuchawce usłyszałam głos Raduni.
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu Raduni.
Muszę pochwalić pomysł Raduni.

Celownik:
(komu? czemu?)
RaduniDzięki Raduni mamy kolejny artykuł po polsku.
Korzysta z okazji, by wyznać Raduni miłość.
Od początku próbujemy pomóc Raduni.
Oczywiście każdy przyzna rację Raduni.
Raduni udało się usłyszeć tylko parę słów.

Biernik:
(kogo? co?)
RadunięSpotkałam Radunię w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Lubię Radunię.
Spojrzał na Radunię i uśmiechnął się.
Spojrzałam na Radunię w wymownym geście.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Radunię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
RaduniąTym razem korespondowałam z Radunią.
Idę na spacer z Radunią.
Rozmawiam z Radunią.
Sprzątam pokój razem z Radunią.
A sytuacja z Radunią rozwinęła się nagle dosyć szybko.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
RaduniPomyśl nad tym, co napisałam ci o Raduni.
Piszę o Raduni.
Związana jest z nią legenda o Raduni.
Pamiętajmy o Raduni i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
Chciałbym być teraz przy Raduni.

Wołacz:
(hej!)
RaduniuHej Raduniu!
Witaj Raduniu!
Gdzie jesteś Raduniu!?
Dobranoc Raduniu!
Raduniu! Wróć do mnie!