Odmiana imienia Radsuł przez przypadki

Radsuł imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Radsuł

Dopełniacz
(kogo? czego?):Radsuła

Celownik
(komu? czemu?):Radsułowi

Biernik
(kogo? co?):Radsuła

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Radsułem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Radsule

Wołacz
(hej!):Radsule!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
RadsułPierwszą osobą którą zobaczyłem była Radsuł.
Dziś Radsuł ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Ja i Radsuł nie wiedziałyśmy, co robić.
Na drugie imię mam Radsuł.
Mam na imię Radsuł.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
RadsułaPrzez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Radsuła.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Radsuła.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Radsuła.
Zostało sto dni do narodzin Radsuła.
Przyglądałam się dłoniom Radsuła.

Celownik:
(komu? czemu?)
RadsułowiDaję Radsułowi, to co najlepsze we mnie.
Radsułowi włosy stanęły dęba na głowie.
Radsułowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Powiedz wszystkim i Radsułowi, że nic mi nie jest.
Dzięki Radsułowi mamy kolejny artykuł po polsku.

Biernik:
(kogo? co?)
RadsułaPoznałam paru fajnych ludzi, w tym Radsuła.
Spojrzała na Radsuła jeszcze raz.
Patrzy na Radsuła wyczekująco.
Przed sesją zapytałam Radsuła co lubi.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Radsuła bardzo przyjaźnie.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
RadsułemPrzez chwilę oboje z Radsułem patrzyli na siebie.
Siedzieliśmy z Radsułem na ławce w parku.
Obie z Radsułem miałyśmy ochotę skakać do góry.
Razem z Radsułem przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Radsułem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
RadsulePamiętajmy o Radsule i jej rodzinie.
Mowa oczywiście o Radsule.
A o Radsule to i słowa rzec nie umiał.
I tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Radsule.
Marzę o Radsule.

Wołacz:
(hej!)
RadsuleRadsule! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Radsule!?
Dobry wieczór Radsule!
Witaj Radsule!
Dziękuję Radsule za rozmowę!