Odmiana imienia Radomunia przez przypadki

Radomunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Radomunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Radomuni

Celownik
(komu? czemu?):Radomuni

Biernik
(kogo? co?):Radomunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Radomunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Radomuni

Wołacz
(hej!):Radomuniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
RadomuniaMoje drugie imię to właśnie Radomunia.
Autorem artykułu jest Radomunia.
Jeśli jednak przegrasz, Radomunia zostaje z nami.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Radomunia.
Ma na imię Radomunia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
RadomuniOd razu zobaczyła ich mama Radomuni.
Tata Radomuni poszedł otworzyć drzwi.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Radomuni.
Najbardziej polubiłam ojca Radomuni.
Przyglądałam się dłoniom Radomuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
RadomuniZerwał jabłko i podał je Radomuni.
Oddaję Radomuni list.
Radomuni włosy stanęły dęba na głowie.
Radomuni udało się usłyszeć tylko parę słów.
Zostawiam Radomuni karteczkę i już mnie nie ma.

Biernik:
(kogo? co?)
RadomunięKacper patrzył na Radomunię ze zdumieniem.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Radomunię.
Patrzę na Radomunię i nic nie rozumiem.
Przed sesją zapytałam Radomunię co lubi.
Lubię Radomunię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
RadomuniąDorota spotkała się z Radomunią.
A sytuacja z Radomunią rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Kasia z Radomunią mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Razem z Radomunią przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Idę na spacer z Radomunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
RadomuniTo jest pieśń o Radomuni.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Radomuni.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Radomuni.
Związana jest z nią legenda o Radomuni.
Mamrotał coś o Radomuni, gdy podtrzymywał się ściany.

Wołacz:
(hej!)
RadomuniuCześć Radomuniu!
Gdzie jesteś Radomuniu!?
Witaj Radomuniu!
Dobranoc Radomuniu!
Hej Radomuniu!