Odmiana imienia Radek przez przypadki

Radek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Radek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Radka

Celownik
(komu? czemu?):Radkowi

Biernik
(kogo? co?):Radka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Radkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Radku

Wołacz
(hej!):Radku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
RadekW domu Radek często urządza rodzicom pokazy mody.
Moje drugie imię to właśnie Radek.
Radek odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Radek nie umie grać na gitarze.
Radek wraca do domu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
RadkaNie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Radka.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Radka.
Przez cały dzień czułam wzrok Radka na sobie.
Radka siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Radka.

Celownik:
(komu? czemu?)
RadkowiKto wie, może Radkowi wyjdzie do na dobre.
Zostawiam Radkowi karteczkę i już mnie nie ma.
Radkowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Mam nadzieję, że Radkowi również się podoba.
Korzysta z okazji, by wyznać Radkowi miłość.

Biernik:
(kogo? co?)
RadkaSpojrzałam na Radka jak dopisuje kolejne literki.
Przeprosiłam Radka i poszłam dalej.
Nieśmiało gładzi Radka po włosach.
Na Radka moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Na Radka spłynęła niewymowna ulga.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
RadkiemSiedzieliśmy z Radkiem przy basenie.
Razem z Radkiem znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Ja z Radkiem siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Ja z Radkiem chcemy się przebrać za wampiry.
Ja z Radkiem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
RadkuNie wspomniałem na początku o Radku.
Ten wiersz jest o Radku.
A przecież nikt inaczej o Radku nie pisał.
Mamrotał coś o Radku, gdy podtrzymywał się ściany.
Pamiętam o Radku.

Wołacz:
(hej!)
RadkuRadku! Wróć do mnie!
Hej Radku!
Gdzie jesteś Radku!?
Cześć Radku!
Dzień dobry Radku!