Odmiana imienia Przybor przez przypadki

Przybor imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Przybor

Dopełniacz
(kogo? czego?):Przybora

Celownik
(komu? czemu?):Przyborowi

Biernik
(kogo? co?):Przybora

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Przyborem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Przyborze

Wołacz
(hej!):Przyborze!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
PrzyborMoje drugie imię to właśnie Przybor.
Na drugie imię mam Przybor.
Dziś Przybor ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Przybor chce pójść ze mną na spacer.
Mam na imię Przybor.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
PrzyboraRozalia podeszła do Przybora.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Przybora.
Serce Przybora stanęło na moment.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Przybora.
Tata Przybora poszedł otworzyć drzwi.

Celownik:
(komu? czemu?)
PrzyborowiDzięki Przyborowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Tym razem nie damy Przyborowi dojść do głosu.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Przyborowi coś się stało.
Przyborowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Przyborowi.

Biernik:
(kogo? co?)
PrzyboraKacper patrzył na Przybora ze zdumieniem.
Przed sesją zapytałam Przybora co lubi.
Doprowadził tym Przybora do stanu bliskiego apopleksji.
Czekałam na Przybora w kawiarni.
Spojrzał na Przybora z zaciekawieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
PrzyboremDorota spotkała się z Przyborem.
Razem z Przyborem przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Byliśmy z Przyborem na jarmarku.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Przyborem na krytym basenie.
Siedzieliśmy z Przyborem na kanapie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
PrzyborzeWczoraj wspomniałam o Przyborze z moim tatą.
Hipnotyzująca powieść o Przyborze i płatnym mordercy.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Przyborze.
Dyskutuję o Przyborze.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Przyborze.

Wołacz:
(hej!)
PrzyborzePrzyborze! Gdzie jesteś?
Witaj Przyborze!
Cześć Przyborze!
Dobranoc Przyborze!
Przyborze! Wróć do mnie!