Odmiana imienia Przemysławka przez przypadki

Przemysławka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Przemysławka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Przemysławki

Celownik
(komu? czemu?):Przemysławce

Biernik
(kogo? co?):Przemysławkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Przemysławką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Przemysławce

Wołacz
(hej!):Przemysławko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
PrzemysławkaPrzemysławka chce pójść ze mną na spacer.
Mam na imię Przemysławka.
Co robi Przemysławka?
Dobrze, że Przemysławka grzecznie śpi.
Autorem niniejszego tekstu jest Przemysławka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
PrzemysławkiSzkoda że Przemysławki prawie że w ogóle nie ma.
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu Przemysławki.
Rodzina Przemysławki wyprowadziła się.
Zaproszenia na urodziny Przemysławki są gotowe.
W sobotę są urodziny Przemysławki.

Celownik:
(komu? czemu?)
PrzemysławceNapisałem wiersz dzięki Przemysławce.
Zszedłem z drogi Przemysławce i usiadłem w fotelu.
Dzięki Przemysławce mamy kolejny artykuł po polsku.
Przemysławce oczy błyszczą.
Daję Przemysławce, to co najlepsze we mnie.

Biernik:
(kogo? co?)
PrzemysławkęSpotkałam Przemysławkę w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Przemysławkę natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Spojrzał na Przemysławkę i uśmiechnął się.
Popatrzyłam na Przemysławkę przekonana, że zacznie mówić dalej.
Lubię Przemysławkę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
PrzemysławkąTym razem korespondowałam z Przemysławką.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Przemysławką.
Rozmawiam z Przemysławką.
Powinnam jednak pojechać z Przemysławką.
Idę na spacer z Przemysławką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
PrzemysławceW powrotnej drodze myślał o Przemysławce.
Powiedz mi, co myślisz o Przemysławce.
Nie wspomniałem na początku o Przemysławce.
Na koniec parę słów o Przemysławce.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Przemysławce.

Wołacz:
(hej!)
PrzemysławkoPrzemysławko! Wróć do mnie!
Witaj Przemysławko!
Dobry wieczór Przemysławko!
Dobranoc Przemysławko!
Przemysławko! Uważaj!