Odmiana imienia Przeborka przez przypadki

Przeborka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Przeborka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Przeborki

Celownik
(komu? czemu?):Przeborce

Biernik
(kogo? co?):Przeborkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Przeborką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Przeborce

Wołacz
(hej!):Przeborko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
PrzeborkaPrzeborka chce pójść ze mną na dyskotekę.
Mam na imię Przeborka.
Jutro Przeborka wyjdzie ze szpitala.
Przeborka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Na drugie imię mam Przeborka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
PrzeborkiNajbardziej polubiłam ojca Przeborki.
Rozalia podeszła do Przeborki.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Przeborki.
Szukałem linków do strony Przeborki.
Przyglądałam się dłoniom Przeborki.

Celownik:
(komu? czemu?)
PrzeborceMama przyznała rację Przeborce.
Przyglądam się Przeborce.
Zaproponowałem Przeborce dwa tematy.
Kupiłem Przeborce magnes na lodówkę.
Oczywiście każdy przyzna rację Przeborce.

Biernik:
(kogo? co?)
PrzeborkęKiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Przeborkę.
Popatrzyłam na Przeborkę przekonana, że zacznie mówić dalej.
Przed sesją zapytałam Przeborkę co lubi.
Patrzył na Przeborkę wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Podchodzi, całuje Przeborkę i idzie do wyjścia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
PrzeborkąDzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Przeborką.
Powinnam jednak pojechać z Przeborką.
Razem z Przeborką przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Obie z Przeborką postawiłyśmy na zmiany.
Oboje z Przeborką wybuchliśmy śmiechem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
PrzeborceMyślał o Przeborce i o swoim życiu.
Pamiętajmy o Przeborce i jej rodzinie.
Chciałbym być teraz przy Przeborce.
Na koniec parę słów o Przeborce.
Hipnotyzująca powieść o Przeborce i płatnym mordercy.

Wołacz:
(hej!)
PrzeborkoPrzeborko! Wróć do mnie!
Cześć Przeborko!
Dobry wieczór Przeborko!
Dzień dobry Przeborko!
Przeborko! Uważaj!